Droit interne 1 État - Peuple - Autorités 17 Autorités fédérales
Dretg naziunal 1 Stadi - Pievel - Autoritads 17 Autoritads federalas

172.021 Loi fédérale du 20 décembre 1968 sur la procédure administrative (PA)

172.021 Lescha federala dals 20 da december 1968 davart la procedura administrativa (PA)

Index Inverser les langues Précédent Suivant
Index Inverser les langues

Art. 64

1 L’autorité de recours peut allouer, d’office ou sur requête, à la partie ayant entièrement ou partiellement gain de cause une indemnité pour les frais indispensables et relativement élevés qui lui ont été occasionnés.

2 Le dispositif indique le montant des dépens alloués qui, lorsqu’ils ne peuvent pas être mis à la charge de la partie adverse déboutée, sont supportés par la collectivité ou par l’établissement autonome au nom de qui l’autorité inférieure a statué.

3 Lorsque la partie adverse déboutée avait pris des conclusions indépendantes, les dépens alloués peuvent être mis à sa charge, dans la mesure de ses moyens.

4 La collectivité ou l’établissement autonome au nom de qui l’autorité inférieure a statué répond des dépens mis à la charge de la partie adverse déboutée en tant qu’ils se révéleraient irrécouvrables.

5 Le Conseil fédéral établit un tarif des dépens.107 L’art. 16, al. 1, let. a, de la loi du 17 juin 2005 sur le Tribunal administratif fédéral108 et l’art. 73 de la loi du 19 mars 2010 sur l’organisation des autorités pénales109 sont réservés.110

107 Nouvelle teneur selon l’annexe ch. 10 de la LF du 17 juin 2005 sur le TAF, en vigueur depuis le 1er janv. 2007 (RO 2006 2197 1069; FF 2001 4000).

108 RS 173.32

109 RS 173.71

110 Nouvelle teneur de la phrase selon l’annexe ch. II 3 de la LF du 19 mars 2010 sur l’organisation des autorités pénales, en vigueur depuis le 1er janv. 2011 (RO 2010 3267; FF 2008 7371).

Art. 64

1 L’instanza da recurs po conceder – d’uffizi u sin dumonda – a la partida, che ha gudagnà dal tuttafatg u per part, ina indemnisaziun per ils custs necessaris e relativamain gronds ch’èn resultads per ella.

2 L’indemnisaziun vegn inditgada en la furmla da decisiun ed adossada a la corporaziun u a l’institut autonom, en il num da la quala u dal qual l’instanza precedenta ha disponì, uschenavant che l’indemnisaziun na po betg vegnir adossada ad ina cuntrapartida perdenta.

3 Ad ina cuntrapartida perdenta po l’indemnisaziun vegnir adossada tut tenor sia capacitad finanziala, sche questa partida è sa participada a la procedura cun pretensiuns independentas.

4 La corporaziun u l’institut autonom, en il num da la quala u dal qual l’instanza precedenta ha disponì, stat bun per l’indemnisaziun adossada a la cuntrapartida perdenta, uschenavant che questa indemnisaziun sa demussa dad esser nunincassabla.

5 Il Cussegl federal regla la fixaziun da l’indemnisaziun.108 Resalvads restan l’artitgel 16 alinea 1 litera a da la Lescha dals 17 da zercladur 2005109 davart il Tribunal administrativ federal e l’artitgel 73 da la Lescha dals 19 da mars 2010110 davart l’organisaziun da las autoritads penalas.111

108 Versiun tenor la cifra 10 da l’agiunta da la LF dals 17 da zer. 2005 davart il TAF, en vigur dapi il 1. da schan. 2007 (AS 2006 2197 1069; BBl 2001 4202).

109 SR 173.32

110 SR 173.71

111 Versiun da la segunda frasa tenor la cifra II 3 da l’agiunta da la LF dals 19 da mars 2010 davart l’organisaziun da las autoritads penalas, en vigur dapi il 1. da schan. 2011 (AS 2010 3267; BBl 2008 8125).

 

Ceci n’est pas une publication officielle. Seule la publication opérée par la Chancellerie fédérale fait foi. Ordonnance sur les publications officielles, OPubl.
Il presente documento non è una pubblicazione ufficiale. Fa unicamente fede la pubblicazione della Cancelleria federale. Ordinanza sulle pubblicazioni ufficiali, OPubl.